|
Ivanina dela karakterišu istraživanje enterijera ispunjenih vodom, naslikanih sa karakterističnom mešavinom figuracije, fantastike i montaže. Posmatrač se oseća obavijen ovim prostorima nastanjenim usamljenom figurom plivača koja istražuje unutrašnji emotivni svet. Dostigavši tehnički vrlo visok slikarski standard, Živićeva se ne bavi neprijatnim temama sveta oko nas već boravi u svetu osećanja, predstavljenih kroz seriju visoko estetizovanih metaforičnih prostora kroz koje telo plivačice sa lakoćom prolazi, leti i zaranja. Dva osnovna gradivna elementa priče — plivačica i sobe — pozicionirani su kao prirodni odgovor na neprirodnu situaciju: prostori deluju stabilno i stvarno, dok se telo plivačice pojavljuje kao rasplinuta, nestvarna pojava, astronaut koji krstari nekim svojim unutrašnjim svemirom- iz teksta koji je za katalog „Pod vodom“ napisala teoretičarka umetnosti Aleksandra Lazar. Prema rečima istoričarke umetnosti Zorice Atić, stvaralački rad Ivane Živić započinje u pojavnom, uočenim prizorom i izdvojenim detaljem, a završava bogatom i nadrealnom likovnom pričom. „Scenografski interpretirani kao kulise velelepnih zdanja, zidovi među kojima se krećemo postaju prostori želja i kontemplacije, ali i potrebe za kontrolom i racionalizacijom. Umetnica kombinovanjem tri motiva kojima gradi prostor slike — vode, raskošnog enterijera i usamljene figure, posmatrača sigurnom rukom vodi u likovnu naraciju koja polazi od vidljive realnosti. Služeći se realizmom i višeznačnošću, Ivana Živić postiže začaranu i poetsku atmosferu slike koju prisustvo vode naglašava svojim višestrukim simboličkim značenjima. Nestvarni ambijenti takođe su bogati simbolima, dok je odenuta figura u promišljenom i asocijativnom odnosu sa prostorom kojim se kreće bez zadržavanja“, ističe gospođa Antić. Sama umetnica o svojim radovima kaže: „Ljudi su oduvek tražili slobodu u religiji, filozofiji, kulturi i umetnosti. Svako u skladu sa ličnim senzibilitetom teži oslobođenju od straha, oslobođenju od patnje, pritiska, tuđih mišljenja, nametnutih uverenja… Voda izaziva osećaj lakoće, levitacije, letenja i slobode, dok sa druge strane, prostori, makar bili i raskošni ostavljaju utisak neke teskobe, sputanosti, klaustrofobije, zatvora. Utisak potopljenog prostora guši, ubrzava želju za nalaženjem izlaza, pojačava težnju za slobodom.“
|
